Ore to Kanojo no Battle wa Living de / สงครามสุดกุ๊กกิ๊กของผู้กล้าตบมุก กับ จอมมารตกรัก

สำนักพิมพ์ : Dexpress
แนวเรื่อง : Fantasy Comedy
จำนวนเล่ม : 3 เล่มจบ

เรื่องย่อ : อยู่ๆเรีย สาวน้อยผู้บอกว่าตนเป็นเจ้าหญิงปีศาจก็ปรากฎตัวขึ้น ณ ห้องนั่งเล่นในบ้านของคาสึกิ คุราฮาชิ นักเรียนมัธยมปลายธรรมดาๆทั่วไป

อันที่จริงเขาเป็นทายาทของผู้กล้าผู้กอบกู้อีกโลกหนึ่ง เธอจึงมาอาศัยอยู่ในบ้านของเขาโดยอ้างว่าเพื่อมาจับตามอง

ขณะที่เรียปิดบังความชอบที่มีต่อคาสึกิไว้ใต้พฤติกรรมแสนเยือกเย็น บรรยากาศระหว่างทั้งสองคนก็ชักจะหวานชื่นขึ้นมา

ได้เวลาเปิดม่านเรื่องราวของความรักกุ๊กกิ๊กแบบแฟนตาซีในชีวิตประจำวันแล้ว

ความเห็นส่วนตัว : เรื่องนี้เป็นพล็อตเรื่องสไตล์ผู้กล้ากับจอมมารอีกแล้ว แต่คราวนี้จะไม่ได้เดินเรื่องไปที่ตัวผู้กล้าจอมมารตรงๆ แต่หันมาเดินเรื่องที่ทายาทของผู้กล้า กับทายาทของจอมมารแทน โดยใช้ธีมเป็นโลกในยุคปัจจุบัน แต่เพราะใช้โลกปัจจุบันเป็นเวที ความสมเหตุสมผลของคนรอบข้างก็เลยแปลกๆยังไงชอบกล แม้จะวางโครงเรื่องไว้ว่าทุกคนรู้หมดว่าครอบครัวพระเอกเป็นครอบครัวผู้กล้า ก็เลยไม่มีปฏิกิริยาตื่นเต้นตกใจกับเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นก็เถอะ แต่ถ้ามองจริงๆ เหตุผลแค่นั้นมันก็อ่อนมากเกินไป และน่าจะมีผลกระทบตามมาเยอะล่ะนะ

ซึ่งนั่นก็เป็นกรณีที่เรื่องเป็นแนวแฟนตาซีเป็นหลักน่ะนะครับ แต่เนื้อเรื่องมันทำเป็นสไตล์ Comedy เต็มขั้น แนวโจ๊กแบบนี้ความสมเหตุสมผลย่อมไม่ค่อยมีอยู่แล้ว อารมณ์เหมือนต่อให้โดนมังกรพ่นไฟตัวละครก็แค่หัวฟูนั่นแหละ 555+ หรือผ่าโลก ทำลายดวงจันทร์ พอเวลาผ่านไปโลกกับดวงจันทร์ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม เรียกง่ายๆว่าเป็นการ์ตูนเรียกเสียงฮา แบบที่ไม่ต้องสนใจกฎเกณฑ์อะไรเท่าไหร่ ขอเพียงมีเสียงหัวเราะเป็นใช้ได้

เรียกว่าชื่อไทยตั้งชื่อเรื่องได้ค่อนข้างตรงล่ะนะ เพราะพระเอกมันมีสกิลตบมุกแบบไม่ธรรมดา ตบได้ทุกฉากทุกช็อตทุกสถานการณ์ ส่วนนางเอกก็ตั้งใจให้พระเอกกดตามชื่อเรื่องเหมือนกัน แต่ครั้นจะยอมง่ายๆก็เสียศักดิ์ศรีลูกผู้หญิง ทำให้เรียกเสียงฮาได้ทั้งสองคนเลย

รวมๆแล้วผมเลยค่อนข้างถูกใจอยู่พอสมควร แม้โครงเรื่องหลักจะดูซ้ำซากไปหน่อย ช่วงใกล้จบคงพอเดาดราม่าได้ว่ากะให้เกิดเรื่องยังไง แล้วจบยังไง แต่ว่าการเดินเรื่องที่ใช้ความเป็น Comedy เกือบตลอดทำให้อ่านเพลินดี ใช้คลายเครียดได้สบาย เลยพอจะชดเชยเรื่องโครงเรื่องแนวผู้กล้าจอมมารอันแสนจะซ้ำซากไปได้
ความน่าสนใจ : 3/5

Kakai Ouken no Disvairocana / เทพบุตรเปลวฟ้า ศาสตราสังหารเทพ

สำนักพิมพ์ : Dexpress
แนวเรื่อง : Action Fantasy
จำนวนเล่ม : 5 เล่ม - ยังไม่จบ

เรื่องย่อ : หลังเหตุการณ์ "ภัยพิบัติเวทครั้งใหญ่" เมื่อห้าปีก่อน หมู่เกาะญี่ปุ่นก็ได้กลายเป็นดินแดนที่มนุษย์ซึ่งกลายเป็นจอมเวทและปีศาจอาศัยอยู่ร่วมกัน หรือเรียกได้ว่าเป็นโลกปีศาจไปแล้วนั่นเอง

ในระหว่างนั้น เด็กหนุ่ม นัตสึฮิโกะ ผู้ผ่านการฝึกฝนกับเผ่าปีศาจที่แข็งแกร่งที่สุดจนได้เป็นจอมเวทชั้นยอดก็กำลังจะเดินทางกลับญี่ปุ่นหลังจากไม่ได้กลับมาห้าปี เพื่อไปหาและปกป้องโอริฮิเมะ เด็กสาวผู้เป็นที่รักซึ่งได้กลายเป็นจอมเวทไปก่อนแล้ว

ทว่าการเดินทางนั้นกลับกำลังจะกลายเป็นจุดเริ่มต้นของการต่อสู้ครั้งใหญ่เพื่อแย่งชิง "มรดก" ของราชาปีศาจผู้สังหารเทพ

ความเห็นส่วนตัว : เรื่องนี้โครงเรื่องวางออกมาได้ค่อนข้างดี แต่น่าเสียดายที่วิธีการดำเนินเรื่อง และคาแรคเตอร์ของพระเอกคล้ายคลึงกับ Mondaiji หรือชื่อไทยก็คือ ตัวป่วนชั้นเซียนมาตบเกรียนถึงต่างโลก เกินไปหน่อย เนื่องจากพระเอกเป็นตัวโกงระดับเทพที่ไม่รู้เติมทรูมาจนล้นหรือยังไง ไม่ว่าจะเจอศัตรูที่ถูกวางบทมาให้เก่งโคตรเทพแค่ไหน พี่แกก็ชนะไปได้ชิวๆอารมณ์เดียวกับอิซาโยอิแห่ง Mondaiji เลย

แต่จุดแตกต่างที่อ่านแล้วรู้สึกว่าเรื่องนี้น่าเบื่อกว่า (แต่บางคนอาจจะชอบ) ก็คือพระเอกเรื่องนี้จะค่อนข้างหน้าหม้อ เจอสาวสวยจะต้องเข้าไปจีบมาสร้างฮาเร็มอยู่ตลอด เวลาเข้าใกล้ตัวสาวๆทีไร มักจะมโนเหตุการณ์สัปดนอยู่เสมอ แถมยังจ้องจะจับกดอยู่เรื่อยๆอีกต่างหาก แม้ปากจะบอกว่าชอบนางเอกคนเดียวก็เถอะ แต่พอโดนสาวอื่นเข้ามาใกล้หน่อยก็ตบะแตกทุกที อ่านๆไปก็เลยแอบรู้สึกว่า ถ้ามันนิ่งๆ มาดเท่ๆกว่านี้หน่อย สาวๆคงติดตรึมยิ่งกว่านี้แล้วแท้ๆ เสียของจริงๆ

แถมเท่าที่สังเกตดู ตัวละครชายตัวอื่นนอกจากพระเอก และตัวประกอบทั้งหลายแล้ว มีอีกแค่คนเดียว และบทก็ยังค่อนข้างบาง พอมาประกอบกับนิสัยของพระเอกแล้ว ทำให้พอรู้เลยว่ามันเป็นแนวฮาเร็มที่เอาฉากแอคชั่นบังหน้านั่นเอง
ความน่าสนใจ : 2/5

Boku no Gakkou no Ansatsubu / ชมรมนักฆ่า ล่าล้างพันธุ์อสูร

สำนักพิมพ์ : Luckpim
แนวเรื่อง : Action Fantasy
จำนวนเล่ม : Unknown

เรื่องย่อ : การมีส่วนสูง 157 เซนติเมตร ซึ่งเป็นส่วนสูงที่ต่ำกว่าค่าเฉลี่ยของผู้หญิงระดับมัธยมปลายตอนปลายอยู่ 1 เซนติเมตรเป็นปัญหาสำคัญต่อฟุคาซาว่า เรย์จิ และปัญหาสำคัญสำหรับเขาอีกหนึ่งอย่างก็เกิดขึ้น เมื่อเขาได้พบเห็นเหตุุฆาตกรรมที่กระทำโดย มิกาจิมะ ยูคาริ สาวสวยผู้อยู่โรงเรียนเดียวกันเข้า เธอคือสมาชิกของ'ชมรมนักฆ่า' ซึ่งคอยลบล้างตัวตนที่ปะปนอยู่ในสังคมมนุษย์อย่างลับๆ และแล้วเรย์จิก็ตกหลุมรักเธอคนนั้น...

เรื่องราวความรักและการต่อสู้ในวัยแรกรุ่น ของเรย์จิผุ้เข้าชมรมนักฆ่าและถือปืนก้าวเข้าสู่โลกแห่งการฆ่าฟัน!

ความเห็นส่วนตัว : เรื่องนี้ถ้าให้พูดจริงๆ มันไม่เหมาะสำหรับคนที่ชอบเรื่องราวที่มีเหตุมีผลเลยครับ เนื่องจากเนื้อเรื่องนั้น ไม่มีจุดที่สมเหตุสมผลกันเลยแม้แต่น้อย เหมือนคนเขียนเดินเรื่องตามความพอใจ นึกอยากให้ตัวละครทำอะไรก็ทำ โดยไม่คำนึงที่ผลที่จะตามมาจากการกระทำของตัวละครนั้นๆเลย

แม้พระเอกของเรื่องแนวนี้จะเป็นพวกปรับตัวเก่ง ต่อให้ฟ้าจะถล่มหรือดินจะทลายก็ไม่มีผลกระทบอะไรทั้งสิ้นก็เถอะ แต่ว่าเรื่องนี้มันก็เกินไปหน่อยนะ

ตั้งแต่ตรงนี้จนถึงเส้นสีแดงข้างล่าง คือสปอย
ตอนเช้าเห็นคนฆ่าคนต่อหน้าต่อตา เลือดสาด เสร็จแล้วฆาตกรก็บอกว่า ตอนเย็นช่วงไปที่ซ่องสุมของมันหน่อย พระเอกมันก็โอเคๆ แล้วก็กลับบ้านมาก็อาบน้ำอาบท่า เดินไปกินข้าว แต่งตัวไปโรงเรียน เสร็จแล้วตกเย็นมันก็ไปตามนัดซะด้วย สุดยอดเหลือเกิน พระเอกคนนี้

ยังไม่พอ ยืนคุยๆอยู่ โดนอีกฝั่งชักปืนขึ้นมายิง แล้วลากไปยัดลูกกรง พี่แกก็ไม่ซีเรียสอะไร จับขังไว้1คืน พอปล่อยออกมา ไม่โกรธอีกฝั่งอีกต่างหาก ทั้งๆที่ท้องโดนยิงด้วยกระสุนยางซะช้ำเลือดช้ำนอง ใจกว้างดั่งมหาสมุทรมาก

หรือฉากเลิฟซีนที่มีน้อยนิดก็เหมือนหนัง AV ราคาถูกยังไงชอบกล เดินเข้าห้องนั่งเล่นในชมรม เจอผู้หญิงนั่งอยู่ ผู้หญิงถาม จูบกันมั้ย พระเอกก็บอกเอาสิ แล้วก็ดูดปากกันเลย -_- เอิ่มมม ก่อนหน้านี้ไม่เห็นจะเกริ่นเลยว่าตกลงพระเอกกับผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรมากไปกว่าเพื่อนร่วมชมรม (และคนที่พระเอกแอบชอบ) แบบนี้ก็มองได้มุมเดียวว่าผู้หญิงมันร่านอะดิ

หรือการเคลื่อนไหวของศัตรูอีก ระดับผู้บริหารของศัตรูสืบรู้ว่าพระเอกบ้านอยู่ไหนแล้วบุกมาถึงที่.......ไม่ดีกว่า ฉากนี้พูดมากไปมันจะสปอยยาว เดี๋ยวกลายเป็นว่าคนอยากอ่านจะไม่ต้องอ่านกันพอดี 555+

----------------------------------------------------

สรุปเลยดีกว่า ว่าเรื่องมันก็เดินเรื่องเร็ว ไม่เกริ่น ไม่อธิบาย ไม่อะไรทั้งสิ้นอย่างที่เห็น นึกอยากเขียนอะไรก็เขียน เลยไม่เหมาะกับคนที่ชอบดื่มด่ำกับเนื้อเรื่องเลยแม้แต่น้อย อ่านจบเห็นตรงคำตามของผู้แต่ง เขียนไว้ว่าเคยเขียนหนังสือมาแล้วกว่า 50เล่ม เท่านั้นแหละ ผมรีบเอาชื่อเขาเช็คด่วนเลย ว่ามี LN เรื่องไหนมั้งว้า....ไม่ใช่จะซื้อนะ จะจดไว้ว่าอย่าพลาดซื้อมาอ่านเด็ดขาด 555+

ส่วนคนที่ชอบฉากบู้ ประเภทดูหนังเอามันอย่างเดียว คุยไม่ต้อง ชักปืนยิงเลยดีกว่า อะไรเทือกนั้นก็คงสนุกกับมันอยู่ครับ ยิงกันกลางเมือง ตูมๆระดับ GTA เลยทีเดียว เรื่องอาวุธก็อธิบายละเอียดมาก บอกรุ่น บอกสเปคเสร็จสรรพ โอตาคุทหารคงชอบใจล่ะ
ความน่าสนใจ : 2/5

Shinonome Yuuko / ชิโนโนเมะ ยูโกะ

สำนักพิมพ์ : Luckpim
แนวเรื่อง : Romantic
จำนวนเล่ม : 3 เล่มจบ

เรื่องย่อ : เด็กหนุ่มมัธยมศึกษาตอนปลายผู้ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยไปวันๆ เขาใช้ชีวิตกับการทำงานที่ห้องสมุดมาตลอด แล้วเขาก็ได้รู้จักกับเด็กผู้หญิงคนนึงที่ทำงานด้วยกัน เธอชื่อว่าชิโนโนเมะ ยูโกะ เป็นคนนิ่งๆไม่พูดไม่จา เขาจึงรู้สึกว่าช่างเหมือนกับตัวเองเหลือเกิน

แล้วเอย์ตะก็ได้ไปรู้ความลับบางอย่างของเธอเข้า ความลับของเธอเป็นเหตุให้เอย์ตะได้ใกล้ชิดกับยูโกะมากขึ้น

ความรู้สึกที่เด็กหนุ่มเคยเสียไปอย่างเจ็บปวด ความเจ็บปวดนั้นได้หวนคืนมาอีกครั้งในเรื่องราวความรักที่ปวดร้าว 

ความเห็นส่วนตัว : เรื่องนี้เป็นสั้น 3 เล่มจบแนวโรแมนติก สไตล์ความรักแบบหวานอมเปรี้ยวของเด็กวัยรุ่นที่อ่านแล้วอมยิ้มชวนให้คิดถึงรักแรกของตัวเองอยู่เหมือนกัน โดยชื่อเรื่องที่ดูเหมือนว่ายาว จริงๆแล้วไม่ยาวอย่างที่เห็นครับ เพราะมีแค่ส่วนที่เป็นชื่อนางเอกเท่านั้นที่เป็นชื่อเรื่อง ส่วนไอ้ยาวๆที่เหลือคือชื่อตอนของแต่ล่ะเล่มต่างหาก

ในเรื่องนั้นวางบทให้พระเอกเป็นน้องชายของพี่ชายผู้สมบูรณ์แบบ ตนจึงไม่ชอบใจเท่าไหร่ที่โดนเปรียบเทียบกับพี่ แถมเจ้าตัวยังหลงรักภรรยาของพี่ชายอีกต่างหาก (พระเอกอยู่บ้านกับพี่ชาย และพี่สะใภ้) แม้จะรู้ดีว่าตัวเองเทียบพี่ชายไม่ติด และแอบชอบพี่สะใภ้อยู่เงียบๆก็เถอะ

จนกระทั่งวันหนึ่ง พระเอกได้ไปเจอกับนางเอกเข้าจนได้ที่ห้องสมุด และการเดินเรื่อง 1 ในรูปแบบมาตรฐานของแนวโรแมนติกนั่นคือ "การมีความลับร่วมกัน" ก็ถูกใช้เป็นจุดเริ่มต้นความสัมพันธ์ของพวกเขา

ดังนั้นเนื่องจากมันไม่ใช่ของแปลกใหม่อะไร ความน่าสนใจข้างล่างก็เลยไม่สูงอย่างที่เห็น

แต่ว่าโดยส่วนตัวแล้ว ผมชอบเรื่องนี้ครับ อย่างที่บอกไว้ข้างบน คือผู้เขียนเขาเขียนออกมาทำให้อ่านแล้วชวนให้คิดถึงรักแรกของตัวเองไม่พอ คาแรคเตอร์ของตัวละครแต่ล่ะตัวที่ยังดูประหม่าๆกัน เหมือนต่างฝ่ายต่างไม่แน่ใจในความรู้สึกของตัวเอง และความรู้สึกของอีกฝ่ายพอๆกัน ทำอะไรก็เลยดูขัดเขินชวนให้อมยิ้ม

และที่สำคัญที่สุด ผมชอบคาแรคเตอร์นางเอกอยู่พอสมควรนะ เป็นผู้หญิงประเภทเจ้าแม่เกมบุก แต่อ่อนเกมรับสุดๆ จังหวะเปิดฉากรุกพระเอกนี่ ทำได้นิ่งมากจนพระเอกถึงกับตั้งตัวไม่ติด แต่พอโดนพระเอกรุกบ้างก็อายม้วนไปเลยซะงั้น
ความน่าสนใจ : 3/5