แนวเรื่อง : Fantasy Love Comedy
จำนวนเล่ม : Unknown
เรื่องย่อ : "ตั้งแต่นี้ไปเธอต้องเป็นมือและเท้า...ไม่สิ เป็นโล่และเป็นดาบของฉันต่างหาก"ความเห็นส่วนตัว : เรื่องนี้ที่ต้องพูดอย่างแรกเลยคือ ขนาดตัวอักษรและฟร้อนที่ใช้ครับ แบบว่าเล็กมาก และอ่านยากมาก ยิ่งถ้าอ่านของสนพ.อื่นมา แล้วมาหยิบเล่มนี้ต่อเนี่ย ปวดตาไปพักนึงเลยทีเดียว ตัวไซส์ตัวอักษรที่ไม่มากไม่น้อยกว่า1มิลสักเท่าไหร่ กับฟร้อนบางเฉียบเพรียวลมที่มีพลังทำลายประสาทตาระดับสูง 555+
"เอ่อ ไม่ไหวล่ะมั้ง ก็ฉันเป็นสไลม์นี่"
สไลม์ นักแสดงเลียนแบบ นั่นคืออวาทาร์ที่เรียกได้ว่าแข็งแกร่งและอ่อนแอที่สุดซึ่งคาซามะ โซจิได้รับตอนเริ่มเล่นเกมออนไลน์ <ด็อกลาติก แมคโนเลีย> คนที่ปรากฎตัวต่อหน้าโซจิ ซึ่งได้พบกับตัวจริงของเพลย์เยอร์ที่เคารพเขาเป็นลูกพี่ก็คือ...
MMO Love Comedy ที่จะทำให้คุณไม่อยากที่จะล็อกเอาท์ออกไปจากเกม
ต่อจากเรื่องนั้นก็เป็นเรื่องของการ QC ครับ เนื่องจากในเรื่องจะมีการพิมพ์ผิดในรูปแบบซ้ำทั้งย่อหน้าค่อนข้างเยอะ แม้เรื่องตัวสะกดจะไม่ค่อยมผิดก็เถอะ แต่ดันผิดจุดใหญ่กว่าซะงั้น แล้วไหนจะเรื่องวรรคตอนที่ทำค่อนข้างปวดหัว จุดที่ควรเว้นวรรค บางครั้งก็ไม่ได้เว้น เลยอ่านแล้วทำความเข้าใจลำบากพอสมควรเลย ยังไม่นับจุดที่แปลออกมาแล้วแปลกๆอีกนะ คือแบบว่า อ่านแล้วมันยังไงก็ไม่รู้อะไร เหมือนมันให้ความรู้สึกแปลกๆ แต่ดันอธิบายไม่ถูก
มาที่เนื้อเรื่องกันบ้าง เรื่องนี้เป็นนิยายเกมออนไลน์ที่ไม่มีดราม่าในเกมครับ 555+ ดังนั้นเหล่าตัวเอกจึงไม่ได้ติดอยู่ในเกมจน log out ไม่ได้ หรือเป็นเกมดูดวิญญาณที่จะดึงเอาพลังพิเศษ บลาๆๆ อะไรพวกนั้นไป เป็นเกมออนไลน์ธรรมดาๆแบบปกติ ที่นึกอยากเล่นก็เล่น นึกอยากเลิกก็เลิก เพียงแต่ใส่รายละเอียดเพิ่มไปว่า เป็นเกมที่สวมหมวก virtual reality headset แบบที่พวกเราได้ยินข่าวกันอยู่นี่แหละ แต่เพราะยุคสมัยในเกมเป็นปี 2020 ทำให้ไอ้หมวกนี่มันสร้างเสร็จแล้ว ดังนั้นเกมออนไลน์ก็เลยกลายเป็นสมจริงนั่นแล
ก๊วนพระเอกก็เลยเป็นนักเรียนมัธยมทั่วไป จบกลุ่มกับเพื่อนๆ ตั้งปาร์ตี้ ลุยดันเจี้ยน ฯลฯ แล้วก็จบ -_- แม้ว่าตัวละครของพระเอกมันจะเป็นสไลม์ก็เถอะ แต่เนื้อหาก็ไม่ได้มีอะไรมากน้อยไปกว่านี้ครับ คาแรคเตอร์ตัวละครส่วนมากก็ธรรมดา และเป็นสไตล์ 1หนุ่มหลายสาว ตามมาตรฐานทั่วไปอีกต่างหาก
รวมๆแล้วก็เลยไม่ค่อยอยากแนะนำเท่าไหร่ครับ
ความน่าสนใจ : 2/5
