แนวเรื่อง : Love Comedy
จำนวนเล่ม : 4 เล่มจบ
เรื่องย่อ : โรงเรียนเอกชนเซไก เป็นโรงเรียนขนาดใหญ่ซึ่งมีนักเรียนกว่า 7,000 คน คุซุฮาระ โฮคุโตะ เด็กมีปัญหาที่เหล่านักเรียนต่างหวาดกลัวและเรียกขานเขาว่า "รุ่นพี่สวะ" ในวันหนึ่ง รุ่นน้องอย่างรินดะ ไอริ มาขอร้องโฮคุโตะว่า "ช่วยมาเป็นคนรักปลอมให้ฉันได้มั้ยคะ"ความเห็นส่วนตัว : เป็นเลิฟคอมในรั้วโรงเรียนที่เอาประชาธิปไตยมาล้อเล่นกันอย่างดุเดือดเผ็ดมันได้หน้าตาเฉยมาก ช่วงต้นเรื่อง ผู้เขียนสับประชาธิปไตย ในการเลือกตั้งประธานนักเรียนผู้มีอำนาจยิ่งใหญ่มหาศาล (มากกว่าผอ.อีกมั้ง โรงเรียนมันนึกยังไงให้เด็กนักเรียนมานั่งพิจารณางบประมาณของโรงเรียนฟ่ะ) ว่าขอแค่เป็นคนมีชื่อเสียง โผล่หน้าไปให้ผู้คนรู้จักหน่อย ก็สามารถชนะเลือกตั้งได้แล้ว ยกตัวอย่างเช่น แม้จะเป็นนักการเมืองที่มีฝีมือในการบริหารสูงส่งแค่ไหน ถ้าไม่พรีเซ็นต์ตัวเอง เวลาเลือกตั้งก็อาจจะแพ้ให้มือสมัครเล่นอย่างดารา นักร้อง บลาๆๆ ที่หันมาเล่นการเมืองทั้งๆที่ไม่รู้จัดการบริหารอะไรเลยก็ได้
ดูเหมือนว่าไอริต้องการจะยืมมือเด็กเกเรอย่างโฮคุโตะเพื่อเอาชนะการเลือกตั้งสมาชิกสภานักเรียนให้ได้ แต่ศัตรูก็คือ "เจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงประจำโรงเรียน" ที่มีคะแนนนิยมมหาศาล
มิหนำซ้ำไอริยังเป็นเด็กสาวโดดเดี่ยวที่ถูกคนรอบข้างเรียกว่า "ยัยเด็กจืดจาง" อีกด้วย
"รักนะคะ รุ่นพี่"
"อ้อนแหลไปงั้นใช่มั้ยล่ะ"
มาช่วยสรรค์สร้างให้เด็กสาวโดดเดี่ยวอย่างเธอ กลายเป็นคนที่ได้รับความนิยมของโรงเรียนและขึ้นเป็นประธานนักเรียนให้ได้กันเถอะ
อ้อ ตัวอย่างนี่ คนเขียนมันยกเองนะ ประเด็นละเอียดอ่อนแบบนี้ ผมไม่เมคหรอก
ทำให้ในเรื่อง นางเอกผู้เป็นเด็กจืดจางประจำโรงเรียน เลยต้องพยายามทำให้ตัวเองเป็นที่รู้จักก่อน และทางเลือกของเธอก็คือยืมมือคนที่มีชื่อเสีย(ง)ที่สุดในโรงเรียนอย่างพระเอกนั่นเอง ถ้าพวกเธอเล่นละครต่อหน้าคนอื่นๆว่าเป็นแฟนกันล่ะก็ ยัยนางเอกจะต้องพลอยเป็นที่รู้จักไปด้วยแน่ เนื่องจากชื่อเสีย(ง)ของพระเอกมันโด่งดังสุดๆ ไม่แพ้ไอดอลประจำโรงเรียนอย่างเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงเลยแม้แต่น้อย โดยเฉพาะวีรกรรม "ฆ่าหมี" ของเจ้าพระเอกมัน 555+
หลังจากนางเอกเริ่มเป็นที่รู้จักแล้ว ช่วงหาเสียงก็ประกาศนโยบายที่เล่นกับจิตวิทยามาหาเสียง เอาปมด้อยของตัวเองมาเป็นอาวุธเพื่อให้ได้คะแนนเสียง บลาๆๆ เรียกว่าผู้เขียนมีวิธีเล่นกับช่องโหว่ในจิตใจของคน ประยุกต์เข้าหาประชาธิปไตย เพื่อใช้ประโยชน์ได้ละเอียดดีมาก จนชักสงสัยแล้วว่า ก่อนแกจะมาเขียนนิยาย แกเคยเป็นเลขาฯนักการเมืองนิสัยไม่ดีที่ไหนมาก่อนรึเปล่าฟ่ะ วางหมากแยบยลเกินไปล่ะ
คอนเซ้ปของเรื่องก็จะประมาณนี้ครับ ส่วนดราม่าซับซ้อนในครอบครัวของแต่ล่ะฝ่าย ขอข้ามล่ะกัน ไม่งั้นไม่ต้องอ่านกันพอดี 555+
น้องสาว(ไม่แท้)ของพระเอก เป็นยัยตี2หน้า อยู่โรงเรียนจะวางมาดเป็นนักเรียนดีเด่น ผลการเรียนดี มารยาทเยี่ยม แต่พออยู่กับบ้านปุบ จะกลายเป็นยัยตัวขี้เกียจที่ไม่ยอมทำอะไร นั่งเล่นเกมบ้าง ออดอ้อนพี่ชายบ้าง แน่นอนว่าเป็นบราค่อน แต่เพราะไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ ดังนั้นก็เลยเซฟฟฟ (เรอะ)
นางเอก เป็นเด็กจืดจางเมื่อเทียบกับพี่สาวผู้เป็นไอดอลประจำโรงเรียน ส่งผลให้มักจะโดนแกล้งอยู่เป็นประจำ แต่เธอก็อดทนเรื่อยมาก มีความพยายามสูง เกลียดการพ่ายแพ้มาก ปัจจุบันมีเป้าหมายอยู่ที่การเอาชนะพี่สาวให้ได้
พี่สาวของนางเอก เป็นไอดอลประจำโรงเรียน มีสาวกนับพัน แถมยังเป็นประธานนักเรียน มีฮาคิราชา(?) ปรากฎตัวที่ไหน ผู้คนที่นั่นจะเชื่อฟังที่เธอพูดตลอด สกิลในการควบคุมฝูงชนเลเวล max พรั่งพร้อมด้วยความสามารถที่ทำให้ยืนอยู่เหนือผู้อื่นได้สบายๆ
เพื่อนสนิทของนางเอก เป็นยัยเตี้ยมากความสามารถ เคยลงสมัครเป็นประธานนักเรียนมาก่อน แล้วก็พ่ายแพ้ต่อฮาคิราชาไปราบคาบ ตั้งใจจะแก้มือ แต่ตัวเองรู้ตัวเองดีว่าเอาชนะไม่ได้ เลยหันมาซัพพอร์ตนางเอกแทน
น้องสาว(แท้ๆ)ของพระเอก เป็นตัวละครลับ ขออุบไว้ล่ะกัน
พูดแล้วเรื่องนี้ ถ้าอ่านแบบไม่คิดอะไรมันก็โอเคอยู่นะ อ่านได้เรื่อยๆดี แต่ถ้าคิดขึ้นมาแล้ว มันก็เป็นอีกเรื่องนึง ไม่ว่าจะเป็นสายการเมืองฮาร์ดคอร์ เจอบทบรรยายที่ถ้าคิดไปไกลหน่อย อาจจะไปถึงจุดที่เข้าใจว่าคนเขียนเสียดสีประชาธิปไตยก็เป็นได้ (ต้องใช้สกิลเลเวลสูงหน่อยนะ) ซึ่งคนแบบนั้นก็มีอยู่จริงนะ เจ้าของหนังสือที่ไอซ์คุงยืมมานี่ มันเป็นแบบนั้นแหละ มันก็เลยโยนเล่มนี้ให้มิตรสหายคนอื่นๆไปเลย บอกว่าใครอยากได้เอาไปเลย เหอๆ
หรือสำหรับพวกที่ชอบเสพเนื้อเรื่อง อ่านแล้วอาจจะเจอจุดไม่สมเหตุสมผลเต็มไปหมดเลยก็ได้ อย่างเพื่อนนางเอก รู้จักกับนางเอกมาตั้งแต่เด็ก ก็ควรจะต้องรู้จักพี่สาวนางเอกด้วย สนิทไม่สนิทอีกเรื่องนึง แต่มันต้องเห็นหน้าค่าตากันมาบ้างแหละ แต่ในเรื่องมันเดินเรื่องเหมือนไม่รู้จักกันมาก่อน
หรือไม่ก็ พี่สาวกับตัวนางเอกเองนั่นแหละ บทบรรยาย และการแสดงออกโดยรวม ยัยพี่สาวเหมือนจะรักน้องมาก แต่ฝ่ายน้องน่ะ เพราะพี่สมบูรณ์แบบเกินไปเลยอึดอัด อันนี้ปกติอยู่นะ แต่ในประเด็นที่ยัยน้อง (ก็นางเอกน่ะแหละ) ถูกเพื่อนร่วมชั้นกลั่นแกล้ง(แกล้งแบบคนญี่ปุ่นนะ แกล้งจริงจังอะ) ถูกนินทาว่าร้ายในเวบบอร์ดของโรงเรียน บลาๆๆ คุณพี่สาวผู้เป็นประธานนักเรียน เป็นไอดอลประจำโรงเรียน แถมยังมีสาวกกว่าครึ่งของจำนวนนักเรียนทั้งโรงเรียน กลับไม่ทำอะไรเลยไม่พอ ไอ้บรรดาคนที่เข้าไปแกล้งน่ะ รู้ทั้งรู้ว่า พี่สาวเค้า VIP ระดับไหน ยังกล้าที่จะพร้อมใจกันแกล้งอีก มันผิดปกติเกินไปนะ จริงมั้ยล่ะ เหมือนเราๆ รู้ว่านายคนนั้นมีพ่อเป็นนักการเมืองชื่อดัง มีแม่เป็นเจ้าของกิจการระดับประเทศ บลาๆๆ เราจะกล้าเข้าไปหาเรื่องเขาเหรอ ระดับ VIP มันต่างกันเกิ๊นนน
และจุดอื่นอีกมากมาย ที่ทำให้รู้สึกว่ามันไม่ค่อยสมเหตุสมผล ดังนั้นก็บอกไว้เลย ว่าใครเป็นสายการเมืองฮาร์ดคอร์ หรือเป็นพวกอ่านนิยายจะอ่านจริงๆจังๆ หรืออยากเสพเนื้อเรื่อง จะไม่เหมาะกับเรื่องนี้นะ แต่ถ้าอ่านสบายๆ เสพตัวละคร เสพเซอร์วิสเป็นหลัก ก็พอได้อยู่ มีคาแรคเตอร์ที่น่าจะโดนใจคนส่วนใหญ่อยู่หลายตัวเลย
ความน่าสนใจ : 2/5
