แนวเรื่อง : Love Comedy
จำนวนเล่ม : 3 เล่มจบ
เรื่องย่อ : อาโออิ ฮารุยะ ที่เป็นเด็กถูกรังแกได้ถูกช่วยเหลือจากสาวสวย มิซึโดริ ชิฮาเนะ ที่มีฉายาเป็นที่เกรงกลัว [เคียวโจ] ถึงแม้เธอจะดูโหดร้าย แต่เค้าปรารถนาที่จะได้ยืนเคียงข้างเธอที่ทั้งสง่างามและงดงาม แต่การย้ายโรงเรียนทำให้เค้าต้องแยกจากกันความเห็นส่วนตัว : เรื่องนี้น่าเสียดายมากครับ แต่น่าเสียดายยังไงเอาไว้ก่อนละกัน พูดถึงเรื่องราวก่อน
หลังจากนั้น 6 ปี ฮารุยะที่ได้เป็นนักเรียนม.ปลายได้เติบโตเป็นนักเรียนม.ปลายที่แข็งแกร่งและมีแต่คนหลงใหล
ฮารุยะได้กลับมาที่ที่ฮารุยะกับชิฮาเนะได้พบกันในอดีต และได้เจอเธออีกครั้ง แต่ชิฮาเนะได้เป็นฮิคิโคโมริแบบสุดโต่งไปซะแล้ว
มันเป็นเรื่องราวของเด็กประถมที่อ้วนตุต๊ะ เป็นเป้าหมายของเด็กเกเรในการกลั่นแกล้ง กับสาวสวยสายโหดที่มีความสามารถในการต่อยตีอยู่ในระดับสูง เมื่อเธอได้เข้ามาช่วยเหลือหมูน้อยเอาไว้ และสร้างกำลังใจในการใช้ชีวิตให้ จนกระทั่งเมื่อเวลาผ่านไป เขาก็สามารถเติบโตขึ้นมาเป็นหนุ่มหล่อ บุคลิคดี การเรียนใช้ได้ ได้สำเร็จ (ส่วนมากคนอ้วน พอลดแล้วจะหล่อ/สวย กันทุกคนน่ะแหละ 555+)
พอชั้นมัธยม เขาย้ายโรงเรียนกลับมายังเมืองที่เคยอยู่ในสมัยเด็กๆอีกครั้ง ก็ได้รับเสียงตอบรับจากสาวๆเพียบ เรียกว่าเหล่าชะนีพยายามแย่งกันเสนอตัวให้หมอนี่สุดๆเลยละ แต่เขามุ่งมั่นจะทำตามสัญญาตอนเด็กๆที่จะโตขึ้นเป็นผู้ชายที่สามารถยืนเคียงข้างกับเธอคนนั้นได้ ก็เลยไปหาหญิงสาวที่ตัวเองเฝ้าคิดถึงมาตลอด 6 ปี แต่ภาพที่เห็นคือเธอกลายเป็นฮิกกี้ตัวแม่ไปซะแล้ว
พระเอกมันก็เลยพยายามช่วยเหลือยัยนางเอก ไปพร้อมๆกับหว่านเสน่ห์ สร้างฮาเร็มไปในตัว 555+ (มันไม่ได้ตั้งใจอะนะ ตัวมันยังคิดว่าตัวเองไม่หล่ออยู่เลย คล้ายกับว่าเคยอ้วนมาก่อน ความมั่นใจเลยไม่ค่อยมี)
แต่เรื่องนี้ไม่รู้คนเขียนคิดยังไงถึงใช้ชื่อเรื่องว่าเป็น Hikikomori-tachi หรือที่ชื่อภาษาไทยใช้คำว่า พวกฮิคิโคโมริ น่ะนะ เพราะทั้งเรื่องมียัยนางเอกคนเดียวที่เป็นฮิกกี้ แถมยังรักษาหายได้ใน 1 ตอนอีกต่างหาก 555+ ส่วนพวกนางรองคนอื่นๆก็เป็นพวกจูนิเบี้ยว เป็นสาวยัน บลาๆๆ ซึ่งคนเขียนมันเหมาเอาเองว่าพวกเนี่ยก็เรียกว่าฮิกกี้เหมือนกัน (ได้ไงฟะ) ซะอย่างงั้น
เอาเถอะ ยังไงถ้ามองข้ามเรื่องฮิกกี้ไป เรื่องราวมันก็ใช้ได้เลยละครับ โครงเรื่องโอเคอยู่ การเดินเรื่องก็ทำได้ดี อ่านแล้วไม่รู้สึกว่าเบื่อ เป็นระดับที่อยากให้ความน่าสนใจไว้สัก4เป็นอย่างน้อยเลยด้วยซ้ำ
เพียงแต่ว่า สนพ.ที่ซื้อ LC เข้ามาในไทยดันมือไม่ถึงนี่สิ ทำให้คุณค่าของเรื่องนี้ลดลงฮวบๆ ยกตัวอย่างเช่น
- ย่อหน้าซ้ำ >> คือพิมพ์ย่อหน้าเดียวกันซ้ำกันเลยอะ มีเยอะด้วยและอื่นๆอีกมายมายที่ขี้เกียจพิมพ์แล้ว เอ๊ย ไม่ใช่ๆ ถ้าพิมพ์ลงมาเดี๋ยวมันจะยาวเกินไปต่างหาก
- วรรคตอนมั่ว >> จุดที่ควรเว้นวรรคก็ดันไม่เว้น จุดที่ไม่ต้องเว้นก็ดันเว้น อ่านแล้วปวดกบาล
- ไม่เว้นบรรทัดเวลาเปลี่ยนฉาก >> ปกติ LN เวลาเปลี่ยนฉาก มักจะเว้นวรรคว่างๆให้ หรือใส่สัญลักษณ์อะไรคั่น อย่างที่คุ้นตากันดี แต่เรื่องนี้มันไม่มีเลยครับ ก็ติดๆกันไปเลยแบบนั้นแหละ
- แต่ดันเว้นบรรทัดในบทพูด >> ทั้งๆที่คนเดียวกันพูดประโยคยาวๆ แล้วจะเว้นประโยคละบรรทัดทำไม กลายเป็นอ่านแล้วนึกว่าคนละคนเป็นคนพูดนะนั่น
- แปลผิด >> อันนี้มีไม่เยอะเท่าไหร่ แต่มันก็มีอะ ของทำขายทั้งที พยายามผิดให้น้อยๆหน่อยสิ
- แปลเหมือนบอท >> สงสัยเพราะใช้คนแปลผู้ซึ่งเป็นที่นิยมเป็นอันดับต้นๆของโลกอย่างนาย Goo... นั่นแหละมั้ง บางย่อหน้ามันถึงอ่านแล้วต้องแปลไทยเป็นไทยอีกรอบ
- ตัวสะกดผิด >> เยอะมาก อันนี้เยอะมากถึงมากที่สุด แบบเบสิคหน่อยก็ใช้ คะ กับ ค่ะ สลับกัน ไปจนถึงส่วนที่ผิดแบบพิมพ์ผิดเองเลย
- เครื่องหมายคำพูดคลุมบทพูด กับ บทบรรยาย ไปด้วยกันเลย >> อันนี้คงไม่ต้องอธิบายมั้ง
รวมๆแล้วเลยไม่อยากแนะนำให้ซื้อเลยครับ อ่านแล้วปวดหัวมากเลยละ น่าเสียดายจริงๆ ถ้าสนพ.ไทยทำดีกว่านี้ เรื่องนี้จะดีมากเลยแท้ๆ
ความน่าสนใจ : 1/5
