แนวเรื่อง : Romantic Fantasy
จำนวนเล่ม : 4 เล่มจบ
เรื่องย่อ : โรคเพ้อ เป็นโรคที่จู่ๆก็เกิดขึ้นมาบนโลก ซึ่งรูปแบบของโรคนั้น ผู้ป่วยเวลาอาการกำเริบจะมีอาการเพ้อเจ้อ เห็นภาพหลอนต่างๆตามจินตนาการของตัวเอง สำหรับพวกที่เป็นแล้วจบในตัวเองก็คงไม่มีอะไรเท่าไหร่ นอกจากพออาการหยุดกำเริบแล้วขายขี้หน้าชาวบ้าน ส่วนโรคเพ้อแบบรุนแรง (ในโรคเรียก เพ้อแบบโรงละคร) จะสามารถดึงผู้คนที่อยู่รอบข้างให้ร่วมเพ้อเจ้อไปกับตัวเองได้ วิธีการรักษาก็คือต้องส่งนักแสดง ที่นอกจากฝีมือด้านการแสดงแล้ว ต้องมีภูมิต้านทานโรค และสามารถคาดเดาการเพ้อเจ้อของผู้ป่วยได้ว่า โครงเรื่องที่เขาเพ้ออยู่เป็นยังไง และเข้าไปเนียนแสดงร่วม เพื่อดึงเนื้อเรื่องนั้นให้ไปสู่ฉากจบให้ไวที่สุด อาการกำเริบของผู้ป่วยก็จะหยุดลงความเห็นส่วนตัว : ถ้าพูดให้คอหนังเข้าใจ มันคือ Sucker Punch ครับ ส่วนคนที่ไม่รู้จักก็ขออธิบายก่อนว่า เรื่องนี้นางเอกจะเพ้อบ่อยมาก และบางครั้งมันตัดฉากแบบไม่บอกล่วงหน้าด้วยนะว่าเริ่มเพ้อตอนไหน ใครเป็นนักแสดงเข้ามาเนียนบ้าง ส่วนพระเอกก็เรียกว่าซวยไป เพราะอยู่ใกล้นางเอกตลอด พอเธอเพ้อที พระเอกก็กลายเป็นต้องขายหน้าไปด้วยทีนึง 555+
ซึ่งนางเอกของเรื่องนั้นเป็นผู้ป่วยโรคเพ้อแบบโรงละคร ส่วนพระเอกก็ถูกดึงเข้าไปพัวพันด้วย จนไปๆมาๆก็กลายเป็นสนิทกันไปเฉยเลย
รวมๆเลยเป็นเรื่องอ่านคลายเครียด แต่ไม่รู้อ่านแล้วจะเครียดกว่าเดิมรึเปล่า เพราะในมุมมองคนป่วย + คนที่ต้องขายหน้าไปด้วยแล้ว มันขำไม่ออกจริงๆนะ ก็เลยมีฉากที่ชวนขำปนเศร้าอยู่พอควร
ข้อติหลักๆก็คือ หากอ่านครั้งแรก โอกาสที่จะเข้าใจเนื้อเรื่องจะค่อนข้างยาก เพราะผู้เขียนวางเรื่องมากว้างพอสมควร สนพ.ในไทยก็นะ รู้กัน นอกจากนั้นยังเปิดตัวละครทีเดียวเยอะ ตัวละครบางตัวออกมาก่อนนิดๆหน่อยๆเหมือนจะเป็นตัวประกอบ แล้วมากล่าวอีกทีตอนหลัง ก็ทำเอาเบลอไปเหมือนกันเพราะจำไม่ได้ แต่หลักๆก็สนุกดีครับ สนุกแบบงงๆ
ความน่าสนใจ : 3/5
